Quardalavaca; strand en snorkelen.

Vrijdag 8 maart;
We hebben voor Guardalavaca gekozen, omdat we na al die drukke dagen in drukke steden wel genoeg gezien hebben van parken, historische gebouwen, musea, kerken, kathedralen, maar ook van herinneringen en aanmoedigingen (zo je wilt vereringen) aan Che en Fidel. Vanaf een foto kozen we voor Quardalavaca omdat er mooie witte stranden liggen en we wilden graag nog eens snorkelen. Onze casa-man Jesús in Santiago de Cuba wist wel een plekkie; casa mr. Monchi.
Aangekomen bij mr. Monchi bleek zijn casa nog in aanbouw te zijn. De mr. lag in het ziekenhuis en zijn dochter van 11 leidde ons rond. We mochten wel even een kijkje nemen. Ze sprak geen woord Engels en mijn Spaans is niet optimaal. In de woonkamer was een betonnen onbetegelde trap naar boven. Was al geen beste binnenkomer. Trots wilde de dochter de slaapkamer laten zien, maar onze bekken vielen open toen we boven kwamen. Geen hoogpolig tapijt of glanzende witte tegels in de gang, balkonnetje (daar stonden nog wat emmers met oude beton) en slaapkamer. Wel zag de badkamer er prachtig uit, betegeld. En dat is waar dochtertje zo trots opging. Ha ha, not enough for us. Vriendelijk bedankt, maar dat was toch niet wat we zochten. Na zo’n lange hobbel reis wil je een mooi plekje, een goed bed en een wit strand om wat bij te slapen. Dus dan maar een hotel opzoeken langs het strand; Las Brisas. Prachtig hotel, maar te duur; 1 kamer 230 euro per nacht. Via de baliemedewerkster kwamen we bij een appartement van Ruby; 40 koeks. Nou vooruit dan maar. Onder een afgesproken plek ving Ruby ons op. Een welgevallige vrouw die ook Engels sprak. In een oude betonnen kolos van Russische makelij vonden we ons appartementje. Prachtige plek om de laatste dagen er eens lekker van te nemen; 2 grote slaapkamers, douche, aparte keuken en woonkamer. ’s Middags meteen strandje pikken. Dat was wat we wilden. Doen !

Zondag 10 maart;
De sol prikt al vroeg aan de hemel. We ontbijten bij Madame “O” (Ofelia). In het volgende blok heeft Ofelia haar kamer van 3 bij 5 ingericht als restaurant; 4 tafels en 12 stoelen. Ofelia is bekend en dus is het er een komen en gaan van ontbijters. Ze maakt ook kiepensoep in een grote thermoskan waar zomaar 3 borden soep met kiep en vermicelli uitgehaald worden voor maar 1 euro. Ze zal er rijk van worden…
We zoeken een lekker bedje op het strand en slapen lekker door zonder te verbranden. ’s Avonds heerlijk gedineerd op een punt van een berg met uitzicht op zee en strand. “La Maison” een dikke aanrader.
De volgende dag, 11 maart, zouden we gaan snorkelen. Ruby en zoon Carlos zijn bekend in het dorpje en de vriend van Carlos is een lifeguard, die ons wel eens naar een koraalrif zal brengen. Hebben we onze aerodynamische snorkels toch niet voor niets meegebracht.
Gisteren bij het ontbijt hebben we 2 op elkaar lijkende meiden ontmoet bij Madame “O”. De een warempel een Dutchie, Christel, en de ander een Swissie, Sophia. Zij reizen nu rond nadat ze eerst 2 weken op Spaanse les hadden gezeten in Habana. We adviseren ze om ook te gaan dineren bij La Maison, waar wij s’avonds zouden gaan eten met Ruby en haar zoon Carlos. Met 6-en gezellig aan een grote tafel getafeld. Ze wilden ook wel samen met ons snorkelen. Engels is de voertaal zodat iedereen elkaar kon verstaan.
Met z’n allen zijn we gaan snorkelen. Albertico, vriend van Carlito, stond al klaar. Een stoere, gezonde, gespierde, goodlooking boy. Hij liet zijn taak als lifeguard achter en nam met ons eerst regels door; “Follow me !” Oh ja, nog één vraag; “kunnen jullie zwemmen ?” Oeh oeh, cannot have a name… But we’ll see. We duiken de helder lichtblauwe zee in. Snorkelen begint echt ons ding te worden. Grote stukken koraal rotsen en uitstekende kammen met veel mooie gekleurde vissen; gele en rode snappers, kleine veelkleurige streepjes vissen. Helaas geen nemo vissen. Arbertico duikt regelmatig naar beneden om een 20 cm grote puntschelp op te halen, dan weer een heel kleine zeester. Als hij een donker iets met lange zwarte stengels opraapt waarschuwt hij om dat niet aan te raken. The pins can hurt very bad !
Voldaan en moe gaan we na een uur snorkelen weer richting strand. We blijven nog even op ons bedje en nemen dan afscheid van Dutchie en Swissie.

Zo, dit is ons laatste verslag. Morgen gaan we naar Holguin om daar om 18.00 pm te vertrekken richting Londen en daarna naar Amsterdam.
Hasta Luego !!

Tip;
1) uitrusten bij Guardalavaca !
2) casa Ruby; appartementen.