Wat een beetje rum allemaal niet kan doen.

Zondag 24 februari;

De volgende halte is Pinar del Rio. We gaan de autopista op. Het werd ons afgeraden om de kustweg te nemen, wat we graag hadden willen doen, maar dan zouden we daar enkele dagen over gedaan hebben met veel risico voor onze auto. De autopista is een redelijk begaanbare 4-baans weg. Weinig verkeer met hier en daar een paard met wagen, fietser en lifters. Je moet wel steeds gefocust zijn op flinke kuilen in de weg. Halverwege besluiten we alsnog om van de snelweg af te gaan om de Sierra del Rosario in te gaan. Het natuurreservaat (UNESCO) staat bekend om zijn ecotoerisme. En wij zijn die toeristen in jaren, lijkt wel. Het bekendste dorp is Las Terrazas, waar we dan ook aanleggen. Als we het centrum inrijden zien we een oude bekende Rotterdamse bus van Connexxion staan met Nederlandse opdruk. Da’s leuk. We vervolgen onze weg en het wegdek wordt steeds beroerder. We slalommen tussen de kuilen en weggezakte stukken weg. Onze gemiddelde snelheid daalt naar gemiddeld 10 km per uur. Ik vrees dat we op deze manier Pinar del Rio niet zullen halen vóór het donker. In het donker rijden is mij afgeraden, maar in een natuurgebied heb je ook geen 4 sterren hotels. En de schaarse hutjes die we tegenkomen lijken niet echt op een casa particulare. Op hoop van zegen dan maar. Onderweg zien we lelijke grote vogels boven ons vliegen. Zouden ze het op ons gemunt hebben ? Of spotten ze een dode prooi. Het laatste blijkt zo te zijn. Een tiental gieren picknicken langs de weg aan een flink kadaver. Time to shoot a picture, de een zijn dood is de ander zijn foto.
We rijden in een grote ronde en komen in de buurt van de kust. Nu begrijp ik de afraders beter. We snellen richting San Cristobal en komen weer op de snelweg terecht. Het heeft ons zeker 2 ½ uur omweg gekost. We halen nog net vóór donker Pinar del Rio. We hebben mazzel, het eerste hotel is onze plek van bestemming. Een keurig hotel lijkt wel, met zwembad. Beetje decadent voor ons, maar je mag jezelf toch wel eens kietelen. Toch ? Vijfde etage. We pakken een drankje en gaan een klein tukje doen. Ik begin meteen te meuren. En als ik meur dan kan Hanny niet slapen. Ik schiet wakker en Hanny vraagt; “heb je dat lawaai niet gehoord”? Ik; ”nee hoor, als ik meur dan slaap ik”. Er schijnen behoorlijke meningsverschillen geweest te zijn onder bij het zwembad. Het was een rampartij onder de Cubanen. Om het zwembad, in het zwembad en tot zelfs op de galerij van de 2e verdieping. Hanny heeft genoten. Politie erbij etc. Als we aan de balie vragen wat er aan de hand was, gaven ze alleen maar: “och, wat rum allemaal niet kan doen…”