Randy, vervolg.

woensdag 20 februari 19;
Voordat we California zouden verlaten, wilden we natuurlijk nog even ‘kleine’ Randy ontmoeten. Hij heeft zich gestort op het tattoo-en. Hij blijkt een famous tattooëerder te zijn. Hij heeft een nieuwe shop, een grotere, en uit heel de US komen ze naar hem toe om een tattoo te laten zetten. Hij beschildert o.a. bekende professionals van de NFL hockey-league en moet daarvoor weleens naar Miami overvliegen. Zijn hele body heeft hij ook laten bewerken met daarop de namen en gezichten van zijn vrouw en kinderen. Met trots trekt hij zijn kleren uit en showt zijn lichaam. My my my, bijna geen kaal stukje huid en 2 tepelpiercings. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet wild van word. Zelfs de namen van zijn opa en oma mogen niet ontbreken; in loving memory of…. Hij zegt dat zijn opa het wel leuk vond, maar oma was boos. Haar naam zat op een te zichtbare plek. Zijn opa en oma hebben heel lang voor hem gezorgd. Dat was in de periode dat wij door zijn opa en oma werden opgevangen voor vakanties in de US. Opvallend is dat zijn broers Frans, Robert en zus Andrea geen tattoo’s dragen.
Nu bezit hij dus een eigen shop. Hij is een druk baasje. Krijgt zo’n 1000 klanten per jaar op bezoek en onlangs heeft hij een vierde tattoo-er aangenomen. Hij adverteert niet, is niet nodig en hij wil niet zomaar iedereen in zijn shop hebben. Wanneer er een internationale convention is in Amsterdam, dan komt hij naar Nederland. Dus Mei-lin, ik zal je dan introduceren !
We wilden hem heel graag even ontmoeten. In onze herinnering was hij dus maar een schriel manneke. Maar op FB had ik al gezien dat hij huge was geworden. Hij kon zich die tijd met ons bij oma en opa niet echt herinneren. Wel natuurlijk dat hij liefdevol werd opgevoed door ze. Ik kon het niet nalaten om toch een tattoo door hem te laten zetten. Hij koos voor HANNY in mooie letters. Iedereen erom heen en lachen. Zijn vrouw Angie heeft een filmpje op FB gezet. Natúúrlijk prikte hij niet echt en veegde hij de letters gewoon weg na de sessie. Haha, zou wat zijn, ik met een tattoo !

Hierna zijn we doorgereden naar de werkplek van Andrea op de UCLA en daar een kleine rondleiding gehad. Ze is bezig met een research om therapeuten te trainen in het behandelen van kinderen met autisme. Mooi om te zien hoe gedreven ze is in haar werk op de university. Trouwens haar stiefvader Victor is psycholoog en werkt vooral met hele jonge kinderen, soms al van 2 jaar, met afwijkend gedrag. Toch leuk om te zien dat verschillende familieleden werkzaam zijn als behandelaar of als hulpverlener of als vrijwilliger. Beth Ann is logopediste. Sabrina en Dillon werken als vrijwilliger bij de kerk. Darryl werkt bij een homeless shelter waar vooral jongeren in de leeftijd tot 22 jaar komen. Hij is daar de CEO. Ramona is nu de chief operating officer of the Frazee Community Center voor homeless veterans.
En Randy… hij helpt mensen om er mooier uit te zien. What a job !!

En dan op naar LAX voor ons 2e deel van de vakantie. CUBA !!!
Ik hoop dat we zo nu en dan internetverbinding hebben, dan kan ik verder gaan met mijn weblog. Maar ik verwacht er niet al teveel van. Voor dan, Hasta Luego.