Some other time, some other place.
Blijf op de hoogte en volg Ferry
18 Februari 2019 | Verenigde Staten, Venice
Donderdag 14 februari;
Ha, ja hoor, voor de verandering eens op tijd vertrokken. Moest ook wel, want op tijd uitchecken. Destination LA en met name Venice. Maar goed dat we niet naar de Grand Canyon zijn gegaan. Het slechte weer zou het uitzicht belemmeren, en grote kans op een regenvloed. Ramona woont op een uur rijden van Vegas en dan een kwartier de bergen in. Ze raadde ons aan om niet langs te komen, want het sneeuwde daar, je had sneeuwkettingen nodig en enkele wegen waren blocked. Vreemd dat de huurauto's in Cali niet standaard sneeuwkettingen aan boord hebben. Dan maar doorrijden. Het was een vreemde gewaarwording om onderweg te zien dat hele grote stukken woestijn plots veranderd waren in meren; links en rechts van de Interstate 15. Dit is een hele lange rechte weg van ongeveer 5 uur rijden dwars door de woestijn. Randy reed de SUV en Sonny in de 'kleine' wagen kontje kontje achter hem aan. Rond 3 pm aangekomen op plaats van bestemming, 709 Broadway street, Venice. Zoals aangegeven op nog geen 10 minuten lopen van Venice Beach, the place to be.
Ongelofelijk wat een place to stay !! De villa, 4 slaapkamers, grote keuken en woonkamer, 2 badkamers, 3 wc's, alles erop en eraan. De grote wow-explosie kwam pas toen we de rooftop ontdekten. Een super groot dakterras met bbq en heerlijke relax banken, uitzicht over Venice. Na de verwondering naar Topanga Plaza Mall. Dit klinkt toch heel anders dan bij ons de Lokerenpassage. Of je zegt Marina del Rey of je zegt de Maaspoort...mwah, Masegate klinkt niet echt. Randy wist een binnendoorroute met niet teveel traffic, lang de Pacific. We slaan bij Malibu af de bergen in. Hadden we niet op gerekend, teveel haarspeld bochten en afgrond. Ik zit helemaal achterin, bank 3, en heb mijn ogen dicht. Trouwens de SUV is zo groot dat de voorsten naar achteren moeten schreeuwen zodat de achtersten alles kunnen verstaan. We rijden door Calabassas, waar Marissa eens heeft gewoond, en stoppen bij Topanga Plaza. We shoppen en eten. Leroy en Helen scoren nog even een paar schoenen. Terug naar Venice pakken we toch maar de Fwy en heerlijk slapen in onze prachtige villa.
Vrijdag, 15 februari;
We slapen lekker uit en gaan een tour maken door LA. Naar Sunset Blv en naar Hollywood Blv, naar de Walk of fame en het Chinese Theatre. Heel eerlijk gezegd zijn deze populaire straten een beetje gedateerd met veel toeristen. Harry from Sunweb brengt ons naar Beverly Hills. We zien de prachtigste villa's van de rich and famous. Helaas, geen enkele bekende artiest of filmster gezien. Dan maar door naar Rodeo Dr. Tja, kunnen we ook pronken met dingen die gekocht zijn in de duurste straat van LA. In ieder geval Leroy, Burburry is zijn favo shop. Dan weer naar huis, waar van mij verwacht wordt dat ik een dikke pan nasi ga maken. Doe ik dan ook, maar het smaakt toch ietsjes anders dan thuis.
De volgende dag, zaterdag 16 februari, is de dag van de family party.
Hanny, Randy en ik gaan al vroeg een ommetje wandelen door de buurt. We zien nu pas dat we in een heel aardige buurt zitten te wonen. We zijn omringd door zeer aardige optrekjes in typische Amerikaanse straten, breed met aan weerszijden een groenstrook en veel hoge palmbomen. Ieder huis heeft een prachtige voortuin met van die grote, 1-meter middenlijn vetplanten, huge cactussen en alles mooi bijgehouden. Stel, ik loop door een van zulke straten en ik loop zomaar de fam Lennon van de band Venice tegen het lijf. Zou toch wat zijn, niet ? Ha, ze wonen i.i.g. in deze buurt.
Rond 10.30 u zouden Ramona en Marissa ons ophalen om te gaan wandelen over Venice Beach. Ach, het werd iets later. Er zijn er meer behept met het Wijckies-style virus, denk ik maar. Dan met z'n allen even wandelen over de Boardwalk bij de beach. Veel straatartiesten en toeristenshops. Op het strand is meer te beleven. Old school roller skaten in verschillende ramps, muziek en een groep niet-blanke entertainers.
Dan begint om 15.00 uur de family party. Alle neven en nichten zijn gekomen; my sisters ("Three little birds"; don't worry about a thing, cause every little thing's gonna be alright...) en hun gezinnen, Bonny, Caressa, Robin, de Brard's, Fred, Henfred met hun gezinnen, Elizabeth, Andrea, Frans. En last but not least onze lieve oom Ben en tte Mady. Gezellig druk en lekkere snacks. Ik voel me op dit moment de gelukkigste man op aarde. Niet alleen wij maar ook zij hebben allemaal genoten van elkaar. Hoe gezelliger en closer alles is, hoe moeilijker het wordt om afscheid te moeten nemen. Het zij zo. Ook afscheid nemen van geliefden. Out of sight, but not out of mind. We keep looking ahead and always wishing seeing eachother some other time, some other place. Love you all.
Ha, ja hoor, voor de verandering eens op tijd vertrokken. Moest ook wel, want op tijd uitchecken. Destination LA en met name Venice. Maar goed dat we niet naar de Grand Canyon zijn gegaan. Het slechte weer zou het uitzicht belemmeren, en grote kans op een regenvloed. Ramona woont op een uur rijden van Vegas en dan een kwartier de bergen in. Ze raadde ons aan om niet langs te komen, want het sneeuwde daar, je had sneeuwkettingen nodig en enkele wegen waren blocked. Vreemd dat de huurauto's in Cali niet standaard sneeuwkettingen aan boord hebben. Dan maar doorrijden. Het was een vreemde gewaarwording om onderweg te zien dat hele grote stukken woestijn plots veranderd waren in meren; links en rechts van de Interstate 15. Dit is een hele lange rechte weg van ongeveer 5 uur rijden dwars door de woestijn. Randy reed de SUV en Sonny in de 'kleine' wagen kontje kontje achter hem aan. Rond 3 pm aangekomen op plaats van bestemming, 709 Broadway street, Venice. Zoals aangegeven op nog geen 10 minuten lopen van Venice Beach, the place to be.
Ongelofelijk wat een place to stay !! De villa, 4 slaapkamers, grote keuken en woonkamer, 2 badkamers, 3 wc's, alles erop en eraan. De grote wow-explosie kwam pas toen we de rooftop ontdekten. Een super groot dakterras met bbq en heerlijke relax banken, uitzicht over Venice. Na de verwondering naar Topanga Plaza Mall. Dit klinkt toch heel anders dan bij ons de Lokerenpassage. Of je zegt Marina del Rey of je zegt de Maaspoort...mwah, Masegate klinkt niet echt. Randy wist een binnendoorroute met niet teveel traffic, lang de Pacific. We slaan bij Malibu af de bergen in. Hadden we niet op gerekend, teveel haarspeld bochten en afgrond. Ik zit helemaal achterin, bank 3, en heb mijn ogen dicht. Trouwens de SUV is zo groot dat de voorsten naar achteren moeten schreeuwen zodat de achtersten alles kunnen verstaan. We rijden door Calabassas, waar Marissa eens heeft gewoond, en stoppen bij Topanga Plaza. We shoppen en eten. Leroy en Helen scoren nog even een paar schoenen. Terug naar Venice pakken we toch maar de Fwy en heerlijk slapen in onze prachtige villa.
Vrijdag, 15 februari;
We slapen lekker uit en gaan een tour maken door LA. Naar Sunset Blv en naar Hollywood Blv, naar de Walk of fame en het Chinese Theatre. Heel eerlijk gezegd zijn deze populaire straten een beetje gedateerd met veel toeristen. Harry from Sunweb brengt ons naar Beverly Hills. We zien de prachtigste villa's van de rich and famous. Helaas, geen enkele bekende artiest of filmster gezien. Dan maar door naar Rodeo Dr. Tja, kunnen we ook pronken met dingen die gekocht zijn in de duurste straat van LA. In ieder geval Leroy, Burburry is zijn favo shop. Dan weer naar huis, waar van mij verwacht wordt dat ik een dikke pan nasi ga maken. Doe ik dan ook, maar het smaakt toch ietsjes anders dan thuis.
De volgende dag, zaterdag 16 februari, is de dag van de family party.
Hanny, Randy en ik gaan al vroeg een ommetje wandelen door de buurt. We zien nu pas dat we in een heel aardige buurt zitten te wonen. We zijn omringd door zeer aardige optrekjes in typische Amerikaanse straten, breed met aan weerszijden een groenstrook en veel hoge palmbomen. Ieder huis heeft een prachtige voortuin met van die grote, 1-meter middenlijn vetplanten, huge cactussen en alles mooi bijgehouden. Stel, ik loop door een van zulke straten en ik loop zomaar de fam Lennon van de band Venice tegen het lijf. Zou toch wat zijn, niet ? Ha, ze wonen i.i.g. in deze buurt.
Rond 10.30 u zouden Ramona en Marissa ons ophalen om te gaan wandelen over Venice Beach. Ach, het werd iets later. Er zijn er meer behept met het Wijckies-style virus, denk ik maar. Dan met z'n allen even wandelen over de Boardwalk bij de beach. Veel straatartiesten en toeristenshops. Op het strand is meer te beleven. Old school roller skaten in verschillende ramps, muziek en een groep niet-blanke entertainers.
Dan begint om 15.00 uur de family party. Alle neven en nichten zijn gekomen; my sisters ("Three little birds"; don't worry about a thing, cause every little thing's gonna be alright...) en hun gezinnen, Bonny, Caressa, Robin, de Brard's, Fred, Henfred met hun gezinnen, Elizabeth, Andrea, Frans. En last but not least onze lieve oom Ben en tte Mady. Gezellig druk en lekkere snacks. Ik voel me op dit moment de gelukkigste man op aarde. Niet alleen wij maar ook zij hebben allemaal genoten van elkaar. Hoe gezelliger en closer alles is, hoe moeilijker het wordt om afscheid te moeten nemen. Het zij zo. Ook afscheid nemen van geliefden. Out of sight, but not out of mind. We keep looking ahead and always wishing seeing eachother some other time, some other place. Love you all.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
