Contrabande ?

24 februari;
Gisteren hebben we het rustig aan gedaan. Ik ga nog even bij een hotspot op internet.
Vandaag vroeg op en door Old Havana gelopen. Sfeervolle kleine straatjes met mooie gevels en gietijzeren balkonnetjes. Ik verbaas me steeds als ik omhoog kijk. We halen onze auto op; een witte Mercedes Benz, weinig km met airco. Wat wil je nog meer. De eerste rit gaat naar Plaza de la Revolucion. Daar waar Fidel Castro zijn overwinning vierde. Beeltenissen van Fidel en Che zijn overal te zien op grote borden en op gebouwen. Ik zet Hanny af zodat ze hier wat foto’s kan schieten. Ik moet dan een eindje omrijden om haar op dezelfde plek weer op te halen. Ai, de verkeerde straat ingereden. Het is net of ik in een slechte film ben aanbeland. Maar…, ik heb Narcos gezien op Netflix, dus ik weet wat ik moet doen. Op de hoek van een aardig verpauperde straat loopt een dikke Bubba uit een groepje gringo’s naar en voor mijn auto, stukjes pinda in zijn mondhoeken verraadt dat hij niet netjes kan smullen, maar met zijn open mond. Hij wenkt beleefd om het zijraam open te doen. Ik schiet lichtelijk in de stress maar laat me niet geheel van de wijs brengen en behoedzaam volg ik zijn instructies. Uit voorzorg laat ik het raam tot de helft zakken. Zijn compadre komt naast hem staan. Mochten zij iets onverwachts willen uitvoeren dan had ik al snel een plan klaar. Dan is het vrouwen en kinderen eerst en plankgas over de gelakte teennageltjes van zijn maat. Hij buigt voorover en leunt met zijn elleboog op de deur. En door het half open zijraampje vraagt hij met een donkere stem in zijn beste Cubaans: “Contrabande ?”. Ik laat me ook niet verrassen door zijn opmerkelijke vraag. En ik pareer met een verlaagde enigszins gevooisde stem: “Nõ”. Bubba lacht zijn witte tanden bloot en groet vervolgens beleefd. Mijn reactie incluis de gele spiegel-zonnebril op mijn neus zal hem het gevoel gegeven hebben dat ik bij een bevriende gang behoor…. Aardige knullen, hoor, die Cubanen.
Ik pik Hanny weer op en rijd terug naar de Malecón langs groteske regeringsgebouwen. We willen de auto voor 1 nacht achterlaten in een grote parkeerhal. De eerste security vraagt 15 koekies oppasgeld, een ander komt erbij en zegt, 10 koek, en een derde komt en zegt 20 koeki. Ik zeg no problema, nosotros vamos. De 3 steken de koppen bij elkaar en uiteindelijk wordt het 10 CUC. Ha ha, de aanhouder wint dus, ook hier in Cuba.
We zien steeds meer oude brikken uit het Amerikaanse tijdperk; Pontiac, Dodge, Buick, Chevrolet. Alles past alsof de tijd is bevroren.
’s Avonds een hapje eten en op bijna ieder hoek van de straat of in een bar of restaurant klinkt muziek, live muziek, en alleen salsa muziek. Als ik sta te kijken bij een terrasje, wijst iemand naar mij om achterom te kijken. En ja hoor, Hanny doet haar eerste salsa stapjes. Iedereen vindt dit prachtig, lachen en genieten.